Στη στήλη του στους New York Times υπογραμμίζει ότι το 1931 ήταν μια μοιραία χρονιά.
Η Αυστρία προσπάθησε να διασώσει τις τράπεζές της, αλλά το όλο και αυξανόμενο κόστος προκάλεσε και στην ίδια την κυβέρνηση πρόβλημα ρευστότητας. Σταδιακά το πρόβλημα εξαπλώθηκε και έξω από τα σύνορα δημιουργώντας πανικό στις αγορές.
Το κρίσιμο μάθημα του 1931 είναι ότι κανένας που θα μπορούσε να βοηθήσει την κατάσταση δεν το έπραξε και παρέπεμψε τις ευθύνες σε άλλους.
Μία επανάληψη της τότε κατάστασης βλέπει ο Κρούγκμαν και σήμερα.
Η Ισπανία είναι εκεί όπου θα παιχτεί η μοίρα της Ευρώπης, «ξεχάστε την Ελλάδα, είναι σχεδόν πια μια χαμένη υπόθεση», γράφει ο Κρούγκμαν.
Οι Ευρωπαίοι πιστωτές θα έπρεπε να αναλάβουν και κάποια ρίσκα για την περίπτωση της Ισπανίας, γράφει, ακόμα και αν αυτό δεν θα άρεσε στην Γερμανία. «Αντ’ αυτού επέλεξαν τη λύση του δανεισμού που πολύ σύντομα αποδείχτηκε αναποτελεσματική και δεν καθησύχασε καθόλου τις αγορές».
Σε αυτό το σημείο εντοπίζει και το πρόβλημα: «Όπως και το 1931, οι δυτικές χώρες έχουν τα μέσα που χρειάζονται για να αποφύγουν την καταστροφή και πραγματικά να επαναφέρουν την ανάπτυξη. Αλλά η γνώση και τα μέσα δεν ωφελούν αν αυτοί που τα κατέχουν αρνούνται να τα χρησιμοποιήσουν».
Epikaira