«Στ’ άρματα, στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα» σαλπίζουν ομοθύμως έντυπα, ιστοσελίδες και άλλοι υπάκουοι κήρυκες των επιθυμιών του Μεγάρου Μαξίμου, οι οποίοι προσπαθούν ματαίως να δημιουργήσουν κλίμα «πολέμου» της κυβέρνησης με την τρόικα.
Τι τους έπιασε ξαφνικά όλους αυτούς; Πώς η πλήρως εξαρτημένη από την τρόικα συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ θυμήθηκε να ζωστεί τα φυσεκλίκια και να αρχίσει αντάρτικο στους εκπροσώπους των δανειστών;
Η απάντηση βρίσκεται στη συνεχώς επιδεινούμενη θέση των συγκυβερνώντων, οι οποίοι βλέπουν να καταρρέουν, η μία μετά την άλλη, όλες οι «επικοινωνιακές» θέσεις, τις οποίες είχαν με κόπο χτίσει ώστε να κερδίσουν πολύτιμο πολιτικό χρόνο.
• Το «success story» μοιάζει πλέον με κακόγουστο αστείο.
• Οι επενδυτές δεν φαίνονται ούτε με το κιάλι – αντιθέτως ορδές κερδοσκοπικών funds ακονίζουν τα νύχια τους.
• Οι… αρμόδιοι – Γερμανοί – ξεκόβουν κάθε ενδεχόμενο «κουρέματος» του χρέους, συντρίβοντας έναν ακόμη κυβερνητικό μύθο. Αντιθέτως αναγγέλλουν νέα δάνεια και μνημόνια, αλλά και συνέχιση του ελέγχου τους επί της χώρας εις το διηνεκές. Και φροντίζουν σε κάθε ευκαιρία να δείχνουν πόσο λίγο ενδιαφέρονται για το πολιτικό κόστος που καλείται να καταβάλει η κυβέρνηση για να παραμείνει υποταγμένη στη θέλησή τους.
• Η ελπίδα για μια γεωστρατηγική αναβάθμιση φαίνεται να αφορά (ρεπορτάζ στη σελ. 12) τη χώρα, αλλά όχι τη… συγκυβέρνηση.
• Η τρόικα πιέζει αφόρητα στο θέμα των πλειστηριασμών και η κυβέρνηση προσπαθεί να εξαιρέσει προσωρινά την πρώτη κατοικία ώστε να έρθει το κακό με κάποια κλιμάκωση.
• Το μοντέλο διάλυσης δημόσιων εταιρειών, μετά την ΕΡΤ, σκληραίνει ακόμη περισσότερο, αφού το μοντέλο που «απαιτείται» για την αμυντική βιομηχανία υποδεικνύει πλέον όχι μόνο «ξαφνικό θάνατο», αλλά και απολύσεις χωρίς καταβολή αποζημιώσεων.
• Οι έρευνες που βλέπουν δεκάδες χιλιάδες λουκέτα (ΓΣΕΒΕΕ), διατήρηση της ανεργίας σε εφιαλτικό επίπεδο για δεκαετίες, αλλά και πλήρη εξάντληση της δυνατότητας των οικογενειών να στηρίζουν τα αδύναμα μέλη τους (ΙΝΕ ΓΣΕΕ) αποτελούν ηχηρά χαστούκια στον μύθο της κυβερνητικής «επιτυχίας».
Κάπως έτσι στα πιο στενά κυβερνητικά επιτελεία σήμανε συναγερμός. Ένα νέο «κόλπο» πρέπει να μπει σε εφαρμογή, ώστε η κυβέρνηση να φτάσει στην ανάληψη της ευρωπαϊκής προεδρίας τον Ιανουάριο, ώστε να αφεθεί στον «αυτόματο πιλότο» που θα τη βγάλει στο επόμενο καλοκαίρι. Εξ ου τα άρματα, τα φυσεκλίκια και τα πολεμικά ανακοινωθέντα. Έστω και αν όλοι καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για τσαμπουκάδες του γλυκού νερού. Το νέο επικοινωνιακό «πακέτο», λοιπόν, εγκαινιάζεται στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης…
Στη ΔΕΘ
Η άνοδος του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά στη Θεσσαλονίκη το προσεχές Σάββατο, όπου θα εγκαινιάσει την 78η έκθεση της ΔΕΘ, μοιάζει με μια ανεπιθύμητη υποχρέωση, σαν τις αναπόφευκτες επισκέψεις που πρέπει να κάνει κάποιος σε έναν ακοινώνητο συγγενή του.
Στα έγκατα του Μαξίμου δείχνουν να έχουν στερέψει από επικοινωνιακές επινοήσεις, καθώς η περιφορά του διαβόητου success story μοιάζει όλο και πιο έντονα με επιτάφιο της συντετριμμένης ελληνικής οικονομίας. Το ασήκωτο ελληνικό χρέος δεν σηκώνει φτιασιδώματα και η ύστατη γραμμή άμυνας του οικονομικού επιτελείου, ότι η ανηφορική πορεία του είναι… «φαινομενική» και «παροδική», δεν μπορεί να αναχαιτίσει τον προβληματισμό για την ανύπαρκτη «βιωσιμότητά» του.
Σύμφωνα με την πρόσφατη αναδρομή που έκανε από τη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χ. Σταϊκούρας:
• Στο κλείσιμο του 2009, μετά δηλαδή τις επαναταξινομήσεις λογαριασμών και την αναθεώρηση του ΑΕΠ, που αφορούσαν την προηγούμενη τριετία, το χρέος σταμάτησε στα 299,7 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου στο 130% του ΑΕΠ.
• Την επόμενη χρονιά το χρέος εκτινάχθηκε στα 329,5 δισ. ευρώ, που αντιστοιχούσε στο 170% του ΑΕΠ.
• Στο κλείσιμο του 2011 έφτασε τα 355,2 δισ. ευρώ ή 170% του ΑΕΠ.
• Το 2012 έκλεισε στα 303,9 δισ. ευρώ ή στο 156,9%.
Η δικομματική κυβέρνηση στηρίζει τις ελπίδες της σε ένα παρήγορο σήμα από το Βερολίνο, το οποίο θα αναπτέρωνε κάποιες ισχνές ελπίδες ότι η σιδηρόφρακτη γερμανική μηχανή θα δείξει επιείκεια και έλεος προσφέροντας μερικά αποθέματα πολιτικού χρόνου στους εγχώριους διεκπεραιωτές των υποδείξεών της.
Όμως η προεκλογική μάχη, που κορυφώνεται στη Γερμανία, έχει χαντακώσει κάθε ανεδαφική προσδοκία που είχε καλλιεργηθεί στην Αθήνα, καθώς, εδώ και πολλούς μήνες, όσοι γνωρίζουν καλύτερα τι συμβαίνει στον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, προειδοποιούσαν ότι η Αθήνα δεν έχει να περιμένει απολύτως τίποτε από μια νέα γερμανική κυβέρνηση. Τουναντίον…
Οι τελευταίες επιθέσεις, τις οποίες με πρωτοφανές μένος εξαπέλυσαν εναντίον της Ελλάδας οι πρωταγωνιστές της γερμανικής εκλογικής αναμέτρησης, προκάλεσαν κατήφεια στα υπόγεια του Μαξίμου, το οποίο είδε αίφνης να καίγεται το, δυνητικά, καλύτερο χαρτί που θα μπορούσε να παίξει ο Σαμαράς από τη ΔΕΘ για την πιθανότητα ενός νέου «κουρέματος» και την έμπρακτη συμβολή των «εταίρων» μας στην ελάφρυνση του δημόσιου χρέους.
Ήταν επόμενο οι αποσκευές του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ να περιοριστούν στα απολύτως χρειώδη. Για δεύτερη συνεχή χρονιά ο Σαμαράς θα εμφανιστεί σαν φαντομάς, σε μια αστυνομοκρατούμενη και περίφρακτη πόλη, όπου θα μιλήσει σε ένα ελεγχόμενο ακροατήριο και θα αναχωρήσει εσπευσμένα, αποφεύγοντας και φέτος να δώσει την καθιερωμένη από τη Μεταπολίτευση συνέντευξη Τύπου.
Κανένα περιθώριο
Είναι αλήθεια ότι, σύμφωνα με τον σχεδιασμό των προηγούμενων ημερών, ο πρωθυπουργός θα ήθελε να παρουσιάσει έστω κάποια ισχνή δέσμη κοινωνικών μέτρων για εκείνους που αλέθονται απάνθρωπα στις μνημονιακές μυλόπετρες. Όμως η πορεία του προϋπολογισμού δεν αφήνει κανένα περιθώριο για «κοινωνικές ρωγμές» στην άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική που επιτάσσει η τρόικα. Η φιλολογία που αναπτύσσεται για το περιβόητο «πρωτογενές πλεόνασμα», το οποίο θα… διανεμηθεί στους ασθενέστερους, θυμίζει τις μεταφυσικές συζητήσεις για την αξία της ζωής στο προσκέφαλο ενός μελλοθάνατου…
Ακόμα και το μέτρο της μείωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, το οποίο ειδικά στη βόρεια Ελλάδα θα ακουγόταν σαν μουσική στα αυτιά των πολιτών, δεν πρόκειται να ανακοινωθεί, αφού οι τροϊκανοί κόψανε – άγαρμπα, κατά πώς συνηθίζουν – τον κυβερνητικό βήχα. Το είπε με άλλα λόγια ο Στουρνάρας, αναγνωρίζοντας ότι «η μείωση στο πετρέλαιο θέρμανσης βελτιώνει την ευημερία του κόσμου, αλλά από την άλλη η κυβέρνηση χάνει έσοδα»!…
Το μόνο που απομένει είναι να εμφανιστεί ο Σαμαράς από το βήμα της ΔΕΘ με ένα καλάθι τονωτικών ενέσεων… αισιοδοξίας, συνεχίζοντας στη γραμμή Στουρνάρα, που διαβεβαιώνει με απόκοσμη ηρεμία ότι «ο λογαριασμός βγαίνει» και ότι έχουμε ήδη διανύσει τα δύο τρίτα της διαδρομής, συνιστώντας υπομονή και προσπάθεια. (Το ότι έχει επαναλάβει το ίδιο πέντε – έξι φορές μέχρι σήμερα επιβεβαιώνει απλώς την ευκολία του υπουργού Οικονομικών να εγκαταλείπει τη σκληρή πραγματικότητα κάθε φορά που αυτή δείχνει το αποτρόπαιο πρόσωπό της).
Λαϊκιστές
Το τι θα ακούσουμε από τα πρωθυπουργικά χείλη δεν είναι ανάγκη να έχει κάποιος μαγική σφαίρα για να το μαντέψει. Ο Σαμαράς θα… ανακοινώσει και σε μας ότι η εικόνα της χώρας προς τα έξω, κατά τη διακυβέρνησή του, έχει ριζικά αλλάξει, ότι η οικονομία σταθεροποιείται με τάσεις ανοδικές και ότι από του χρόνου θα μας χτυπήσει την πόρτα η πολυπόθητη ανάκαμψη.
Γιατί δεν το βλέπουμε κι εμείς αυτό; Διότι, κατά τη λογική του, ανήκουμε στους κήρυκες του λαϊκισμού και στη θλιβερή συνομοταξία όσων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ καλή ώρα, σπεκουλάρουν στην ήττα και την εθνική καταστροφή και στηρίζουν το «υπερδιογκωμένο δημόσιο»!…
Βεβαίως δεν θα παραλείψει να μοιράσει καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις ότι δεν πρόκειται να βγει σε πλειστηριασμό η πρώτη κατοικία και θα δώσει τα ρέστα του, ισχυριζόμενος ότι πρώτη φορά μια κυβέρνηση μείωσε τόσο πολύ το χρέος (!), αλλά και ότι η αδάμαστη κυβέρνησή του κατόρθωσε να μειώσει τον ρυθμό… ανόδου της ανεργίας! Μιλάμε για άθλους!…
Και… πότε θα βρουν δουλειές οι άνεργοι για να ’χουμε το καλό ρώτημα; Ο Σαμαράς θα συστήσει, όπως και ο Στουρνάρας, υπομονή μέχρι να έρθουν οι επενδυτές, τώρα που η κυβέρνηση φρόντισε να τους στρώσει το τραπέζι. Στο κλίμα αυτό, θα υψώσει τους τόνους της κριτικής εναντίον όσων «τορπιλίζουν» τις σαρωτικές μεταρρυθμίσεις που (επιτέλους!) προωθεί η κυβέρνησή του, βγάζοντας – υποτίθεται… – τη χώρα από το παραγωγικό τέλμα και την ακινησία.
Βεβαίως, η επίκληση των «μεταρρυθμίσεων», οι οποίες οδηγούν σε προδιαγεγραμμένη διάλυση της χώρας και βίαιη αναδιανομή του πλούτου, θα ξεθωριάσει όταν έξω από το συνεδριακό κέντρο θα ακούγονται οι οργισμένες ιαχές του πλήθους.
Το προφανές πολιτικό και επικοινωνιακό αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση, ωστόσο, επέβαλε στον στενό πρωθυπουργικό κύκλο και το επικοινωνιακό επιτελείο της συγκυβέρνησης την απεγνωσμένη αλλαγή της ημερήσιας διάταξης.
Καθεστώς πτώχευσης
Το ιταμό τελεσίγραφο της τρόικας για λουκέτο, και μάλιστα χωρίς να αποζημιωθούν οι 2.200 εργαζόμενοι, στην ελληνική αμυντική βιομηχανία (ΕΑΣ, ΕΛΒΟ και ΛΑΡΚΟ), με την ένταξη των τριών εταιρειών σε καθεστώς πτώχευσης, εκτιμήθηκε από το επικοινωνιακό σύστημα που στηρίζει τη δικομματική σαν μια θεαματική ευκαιρία, όπως συνέβη και άλλες φορές παλαιότερα, ώστε να υψωθούν τα λάβαρα της αντίστασης, στήνοντας μια εικονική μάχη ανάμεσα στην «υπερήφανη ελληνική κυβέρνηση» και τους επίβουλους δανειστές.
Η «κινητικότητα» που εμφανίζουν να δείχνει ο Σαμαράς οι επίσημοι αγιογράφοι του, σύμφωνα με τους οποίους «έχει πάρει το θέμα στις στιβαρές πλάτες του», όσο κι αν είναι κωμική («Τα πράγματα είναι δύσκολα! Πάμε για μάχη!» φέρεται ειπών…
αποφασιστικά!), δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια να κερδίσει η κυβέρνηση λίγα μέτρα στο γήπεδο, όπου η τρόικα μας παίζει μονότερμα.
Επικουρικά ήρθε στην επιφάνεια και το ζήτημα των εκλογικών μαγειρεμάτων εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών τον Μάιο του 2014, πάνω στο οποίο μπορεί να στηθεί μια βραχείας διάρκειας σύγκρουση με τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτρέποντας τον δημόσιο διάλογο από το ζήτημα του χρέους και των αδιεξόδων αυτής της ολέθριας οικονομικής πολιτικής.
Τα ψέματα όμως τελειώνουν. Μετά τις γερμανικές κάλπες, η νέα κυβέρνηση, συνεχίζοντας στην ίδια άκαμπτη γραμμή, θα χτυπήσει την πόρτα της Αθήνας με ένα νέο πακέτο «διάσωσης», ασορτί με νέα μέτρα λιτότητας και ένα νέο μνημόνιο για την ισόβια καταδίκη και το ξεπούλημα της χώρας. Πώς θα περάσουν όμως αυτά από τη Βουλή; Χωρίς τον οίκτο των Γερμανών, οι οποίοι θα αξιώσουν ακόμα βαθύτερη υποταγή, η κυβέρνηση θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα…
Τα ποσά που θα κληθεί να πληρώσει η χώρα την επόμενη διετία καθιστούν υποχρεωτική την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, αλλά, όταν έλθει εκείνη η στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να βρίσκεται εξουθενωμένη στο τελευταίο σκαλοπάτι της πολιτικής αναξιοπιστίας. «Θα διαπραγματευθούμε, αλλά αυτό θα γίνει όταν στο τέλος της χρονιάς τα τεφτέρια θα δείξουν πρωτογενές πλεόνασμα» σκοπεύει να αναφέρει ο Σαμαράς, αλλά, μέσα του, δεν πρέπει να το πιστεύει ούτε καν ο ίδιος…
topontiki
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.