Ποιος να το περίμενε; Ποιος να το υποψιαζόταν; Οι μεν και οι δεν να γίνουν… ένα! Ένα σώμα, μία ψυχή. Και ελπίδα καμιά! “Βασιλικότερος του βασιλέως” εμφανίζεται ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξη του στην αυστριακή εφημερίδα «Ντερ Στάνταρντ».

Χαρακτηριστική η φράση: «Η λύση για την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό Νότο είναι η αναδιάρθρωση του χρέους και ένα πρόγραμμα ανάπτυξης». Σας θυμίζει κάτι;

 

Σίγουρα πάντως, όχι όσα είπε, πριν από μία βδομάδα από το βήμα της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης.

 

Μάλιστα, συνέχισε λέγοντας: «η αντίθεσή μας κατά των προγραμμάτων λιτότητας, έγκειται στο ότι αυτά έχουν ως αποτέλεσμα το αντίθετο από εκείνο που έπρεπε να έχουν και η λύση για την Ελλάδα δεν είναι νέα δάνεια, με τα οποία θα πληρωθούν παλιά δάνεια -κάτι που ανεβάζει μόνον στα ύψη το χρέος και εμποδίζει την πρόσβαση στις αγορές».

Ο Τσίπρας, όχι ο Στουρνάρας! Ο Στουρνάρας προ ημερών είχε πει πως δεν πρέπει να πάρει η Ελλάδα νέα δάνεια, αλλά αν το κάνει θα είναι χωρίς νέα μέτρα;

Αναφερόμενος στην αναδιάρθρωση του χρέους ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι αν υπάρξει, οι αγορές, οι οποίες δεν δανείζουν την Ελλάδα διότι δεν πιστεύουν ότι τα χρήματα θα επιστραφούν ποτέ, θα αντιδράσουν διαφορετικά και από τη στιγμή που υπάρξει ένα βιώσιμο επίπεδο χρέους, θα υπάρξει και πάλι χρήμα και ανάπτυξη, παραπέμποντας στο γεγονός πως πριν την εφαρμογή του προγράμματος το 2010 το χρέος ανερχόταν στο 110% του ΑΕΠ και σήμερα στο 170%.

Αναφέρει ακόμη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται κατά της πολιτικής των κυβερνήσεων, που έφερε τους ανθρώπους του Νότου σ’ ένα αδιέξοδο και αργά ή γρήγορα και οι πολίτες στη Γερμανία ή την Αυστρία, θα πληρώσουν το τίμημα για ένα πρόγραμμα λιτότητας, που σε καμία περίπτωση δεν είναι βιώσιμο.

Ότι έχουν πει κατά καιρούς και από την κυβέρνηση. Μόλις το χρέος καταστεί βιώσιμο θα μπορεί να βγει στις αγορές και θα υπάρξει και πρόγραμμα ανάπτυξης.

Άλλωστε, και κατά τη ΔΕΘ στις γερμανικές αποζημιώσεις δεν εστίασε;

Ο Αλέξης Τσίπρας, ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είναι και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα έπρεπε να ασκεί δριμεία κριτική κατά των κυβερνητικών πολιτικών, να παρεμβαίνει, να ρωτά, να πιέζει, να απαιτεί αλλαγή ρότας όταν διαπιστώνει ότι το πλοίο οδεύει ολοταχώς για το βράχο.

Κι όχι να ακούγεται σαν να είναι η ίδια φωνη… η φωνή της κυβέρνησης. Τόσα χρόνια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έτειναν να γίνουν αδέρφια και τελικώς μοιράστηκαν και την ίδια κυβέρνηση.

Το πίστευε κανείς; Ποιος να ασκήσει κριτική; Ποιος να εποπτεύσει; Ποιος να αποτελέσει εναλλακτική λύση; Ποιος;

Danioliptes.gr