Με το στόμα ανοιχτό έμεινε ο δανειολήπτης Λ. Π., όταν έλαβε το ειδοποιητήριο εγγραφής αναγκαστικής υποθήκης σε ακίνητο του από τράπεζα η οποία βρίσκεται σε καθεστώς εκκαθάρισης. Μάλιστα, στο ειδοποιητήριο η τράπεζα ενημέρωνε τον δανειολήπτη οτι τα έξοδα της εγγραφής της υποθήκης θα βαρύνουν το λογαριασμό του δανείου.
Ο Λ. Π., ο οποίος είναι μέλος του Συλλόγου Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος, είχε λάβει το 2007 ένα στεγαστικό δάνειο ύψους 25.000 ευρώ από την εν λόγω τράπεζα. Το 2010 προχώρησε στη σύναψη νέου δανείου ύψους 6.350 ευρώ για την ταχτοποίηση παλαιότερων πιστωτικών καρτών που είχε στη διάθεση του.
Η διαφορά μεταξύ των δύο δανειακών συμβάσεων, αν και οι δύο ελήφθησαν από την ίδια τράπεζα, είναι ότι στην πρώτη περίπτωση ο υπολογισμός του τόκου γίνεται με βάση τον μαθηματικό τύπο που ορίζει η σχετική ευρωπαϊκή οδηγία που ισχύει από το 1991, (Κοινοτικές Οδηγίες:87 / 102 / ΕΟΚ / 22.12.1986και 98 / 7 / ΕΚ / 16.02.1998,τους Νόμους της Ελληνικής Κυβέρνησης:Φ1-983 / 07.03.1991 (ΦΕΚ 172 / Τεύχος Δεύτερο / 21.03.1991), έναρξη ισχύος του Νόμου από 21.09.1991καιΖ1-178 / 13.02.2001 (ΦΕΚ 255 / Τεύχος Δεύτερο / 09.03.2001), ενώ στη δεύτερη περίπτωση ο υπολογισμός του τόκου γίνεται με βάση τον τύπο με έτος 360 ημερών αντί με 365 ή 366 ημερών!
Άρα, στη δεύτερη περίπτωση δανείου περιέχει έναν παράνομο και καταχρηστικό όρο, όπως άλλωστε, έτσι έκρινε η απόφαση 1219 / 22.06.2001 / Α.Π.
Ο δανειολήπτης Λ. Π. κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του, καθώς όπως και δεκάδες χιλιάδες Έλληνες αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρέωσεις του προς την τράπεζα.
Μία τράπεζα, η οποία αφού έλαβε μέσω του Ελληνικού Δημοσίου πακτωλό χρημάτων, τελικώς, οδηγήθηκε στην εκκαθάριση, συνεχίζει, όμως να απειλεί τους δανειολήπτες εφαρμόζοντας παράνομους και άκυρους όρους.
Danioliptes.gr