Του Άγγελου Αγγελίδη
Ο Δημήτρης είναι 11 χρονών. Γεννήθηκε στην Ελλάδα από αλβανούς γονείς. Πηγαίνει κανονικά σε ελληνικό δημοτικό σχολείο στη δυτική Θεσσαλονίκη και μιλάει άπταιστα τη γλώσσα. Οι γονείς του είναι άνεργοι και με το ζόρι καταφέρνουν να βγάλουν από δουλειές του ποδαριού ένα μεροκάματο προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό και να μπορέσουν να πληρώσουν το ενοίκιο του σπιτιού που μένουν.
Το 11χρονο παλικαράκι πήγαινε σχεδόν πάντα νηστικό το πρωί στο σχολείο. Μάλιστα, μία μέρα σχεδόν λιποθύμησε από τη πείνα. Οι δάσκαλοι έτρεξαν και του αγόρασαν ένα κουλούρι και ένα κρύο σάντουιτς. Την επόμενη μέρα, του έδωσαν και μία σακούλα με τρόφιμα. Πλέον, ο Δημήτρης σιτίζεται κάθε πρωί με τη βοήθεια του σχετικού προγράμματος του δήμου, το οποίο εξασφαλίζει ένα γεύμα στους μαθητές που δεν έχουν καν χρήματα να πληρώσουν για ένα κουλούρι.
Αλλαγή σκηνικού. Από τα φτωχικό σπίτι της οικογένειας του Δημήτρη, στο καλογυαλισμένο Κοινοβούλιο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Τριακόσιοι βουλευτές συζητούν για την πρόταση μομφής που κατέθεσε προς τη κυβέρνηση, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σχεδόν 35 λεπτά μιλάει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. Αναλώνεται σε διάφορα πολιτικάντικες αναλύσεις. Λέει «ατάκες» που υιοθετούνται από τους δημοσιογράφους και πάνω στον λόγο του αναφέρεται και στους μαθητές που λιποθυμούν στις τάξεις από τη πείνα. Όχι, από πραγματικό ενδιαφέρον. Αλλά, ως επιχείρημα για την
αποτυχία της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής. Δηλαδή, ο 11χρονος πεινασμένος Δημήτρης δεν έχει γίνει το κύριο θέμα της κουβέντας αλλά ένα απλό επιχείρημα στη φαρέτρα του προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Στη συνέχεια, τον λόγο πήρε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Ανέπτυξε διεξοδικά την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική. Σχεδόν πανηγύριζε για τη πτώση των επιτοκίων με τα οποία δανείζεται η Ελλάδα. Σχεδόν έκλαψε από τη χαρά του όταν είπε ότι η χώρα από το καλό στο καλύτερο. Σχεδόν ήρθε σε οργασμό όταν είπε πως η επιτυχημένη συνταγή θα βγάλει την χώρα από το μνημόνιο.
Και ο Δημήτρης; Άδικα περίμενε μία απάντηση; Μάταια, περίμενε να μάθει τι θα γίνει με την πείνα του; Πότε θα μπορέσει να πηγαίνει και πάλι σχολείο έχοντας στη τσέπη του 30 λεπτά του ευρώ για να πάρει ένα κουλούρι.
Λίγο πριν καθίσει και πάλι στην αναπαυτική δερμάτινη υπουργική καρέκλα, ο Γιάννης Στουρνάρας θυμήθηκε την αναφορά του Τσίπρα στους πεινασμένους μαθητές. «Υπάρχουν μαθητές που λιποθυμούν από πείνα και πραγματικά λυπάμαι… Αλλά…», ξεστόμισε ο υπουργός για να συνεχίσει να επιχειρηματολογεί με νούμερα για την ορθότητα της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Τι μας είπε ο υπουργός; Παραδέχθηκε ότι υπάρχουν μαθητές που λιποθυμούν από τη πείνα μέσα στις σχολικές αίθουσες και ότι απλά… λυπάται!
Απλά θα λυπόνταν αν ο μαθητής που λιποθυμούσε ήταν το παιδί του; Θα αρκούνταν σε αυτή τη θλιβερή διαπίστωση; Και ο Δημήτρης; Τώρα που άκουσε από τα πιο επίσημα χείλη ότι το πρόβλημά του και η πείνα του είναι υπαρκτά και όχι αποκυήματα της φαντασίας ορισμένων νεαρών μαθητών, θα πρέπει να αισθάνεται καλύτερα;
Σε αυτή την χώρα, τα πράγματα έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Στο κοινοβούλιο δεν κουβεντιάζονται τα προβλήματα του λαού. Ούτε ποτέ η πείνα και η λιποθυμία ενός παιδιού θα απασχολούσε τη συνεδρίαση της Βουλής. ΚΑΚΩΣ! Οι βουλευτές αρέσκονται να κουβεντιάζουν με διάφορες πολιτικάντικες λέξεις και εκφράσεις, τη πολιτική επικαιρότητα και όχι τα προβλήματα του λαού…
Θα αποτελούσε ύμνο στη δημοκρατία αν οι βουλευτές καλούσαν στη βουλή τον 11χρονο Δημήτρη. Αν σε μία κεκλεισμένων συνεδρίαση άκουγαν τον μικρό μαθητή να τους λέει για το πώς η οικογένειά του βρέθηκε χωρίς χρήματα. Πως είναι να πηγαίνεις με άδειο στομάχι στο σχολείο και πως είναι να χάνεις τις αισθήσεις σου από την πείνα…
Όχι, δεν είναι λαϊκισμός. Είναι ο μοναδικός τρόπος να αντιληφθούν οι «πολιτικοί άρχοντες» σε ποια κατάσταση έχουν περιέλθει οι ψηφοφόροι τους…
Danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.