Ποιοι σπρώχνουν για κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ.
Ευρωπαίοι παράγοντες, επιχειρηματικά συμφέροντα και πολιτικοί διαφορετικής κομματικής προέλευσης, προωθούν το σενάριο που θέλει τον πρωθυπουργό σε ρόλο «Ιφιγένειας»
Τα σενάρια στην πολιτική είναι κάτι σαν το ψάρι τη Σαρακοστή. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες και ξένοι παράγοντες… τρυπώνουν σε ρόλους πρωταγωνιστών, διακινητών και υποκινητών της συνωμοσιολογίας, που τροφοδοτεί τα σενάρια.
Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε μία έντονη κινητικότητα, γύρω από το πιο αγαπημένο σενάριο πολλών και διαφορετικών κέντρων, που έχει ως βασική ιδέα τη συγκρότηση κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού, με τη συμμετοχή της ΝΔ. και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ιστορία είναι παλαιά και για κάποιους «αμαρτωλή». Για ορισμένους άλλους αποτελεί τη μόνη λύση για τη χώρα. Οι εμπνευστές της ιδέας αυτής, εντός και εκτός συνόρων, επιθυμούν την υλοποίηση του σεναρίου, πριν από τις εκλογές, κάτι ωστόσο εξαιρετικά δύσκολο.
Ο δυνατός δημοσκοπικά ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιάζει να… ψήνεται στην ιδέα και, επομένως, η Κουμουνδούρου εμφανίζεται απορριπτική σε τέτοια σενάρια. Όμως, μία μετεκλογική αδυναμία συγκρότησης βιώσιμου κυβερνητικού σχήματος, καθώς ο νικητής δεν θα μπορούσε να βρει κοινοβουλευτικά στηρίγματα, θα άνοιγε και πάλι το παράθυρο στο μεγάλο συνασπισμό Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δανειστές μας, συμπεριλαμβανομένης κυρίως της Άγκελα Μέρκελ, βλέπουν με πολύ καλό μάτι μια τέτοια εξέλιξη, καθώς έτσι θα διασφάλιζαν τα συμφέροντά τους με τον πιο ιδανικό τρόπο. Εξάλλου, σε κάθε περίπτωση, η ιδέα ενός μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού είναι κομμάτι της ευρωπαϊκής πολιτικής κουλτούρας.
Αλλά και εντός των συνόρων, μια τέτοια κυβέρνηση, Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ, θα αποτελούσε εξαιρετικό «εργαλείο» για την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών, όχι κατ’ ανάγκη διαπλεκόμενων συμφερόντων.
Την ίδια ώρα, το Μέγαρο Μαξίμου παρακολουθεί μάλλον σαστισμένα και καταγράφει τις δηλώσεις στο προσκήνιο και τις κινήσεις στο παρασκήνιο.
Ίσως η εξήγηση στην κίνηση Σαμαρά να επιδιώξει ψήφο εμπιστοσύνης, να βρίσκεται στην ανησυχία του πρωθυπουργού, για τα όσα εξυφαίνονται και, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν την ανατροπή του.
Όσο για τους βουλευτές, που σπεύδουν να διακινήσουν την ιδέα, εύκολα θα συναντήσει κανείς ανάμεσά τους εκείνους, οι οποίοι, είτε αναζητούν «πολιτικό κεραμίδι, είτε φιλοδοξούν να χωρέσουν σε ευρύτερα κυβερνητικά πλάνα.
Τις σκέψεις αυτές κάνει κάποιος εύκολα, όταν προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει το μπαράζ ομοειδών δηλώσεων από ετερόκλητους κομματικά πολιτικούς τα τελευταία 24ωρα.
Πριν από 15 ημέρες, ο «γαλάζιος» περιφερειάρχης, Απόστολος Τζιτζικώστας, αιφνιδίασε το Μαξίμου, με τη δήλωση: «…ενδεχομένως να χρειάζεται να σχηματιστεί μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας, μαζί με συμφωνημένη αλλαγή πολιτικής. Επικεφαλής θα είναι προφανώς ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής…».
Την επομένη ημέρα της δήλωσης Τζιτζικώστα εμφανίστηκε ο «Καραμανλικός», Γιώργος Βλάχος, ο οποίος υποστήριξε ότι: «Προφανώς όλα θα ξεκινούν από τη μηδενική βάση, διότι υποτίθεται ότι θα είναι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις από αυτές που είναι στη σημερινή κυβέρνηση και ως εκ τούτου και το θέμα του πρωθυπουργού θα μπει από μηδενική βάση».
Στην ιδέα ήρθαν να προστεθούν κι άλλα… χρώματα δίνοντας διακομματικό μανδύα στο σενάριο.
Ο πρώην γραμματέας της ΔΗΜΑΡ και ανεξάρτητος, πλέον, Σπύρος Λυκούδης, μίλησε πιο καθαρά: «Χρειαζόμαστε πολιτική σταθερότητα μέσα από μια συμφωνία των βασικών πολιτικών δυνάμεων της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, με στόχο τη συγκρότηση κυβέρνησης ειδικού σκοπού…».
Ο «Παπανδρεϊκός» βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Δημήτρης Κρεμαστινός, έσπευσε να ζητήσει: «Κυβέρνηση κοινού στόχου ευρύτερης συνεργασίας, με πρωθυπουργό ευρύτερης αποδοχής, ακόμα και με εναλλασσόμενη πρωθυπουργία…».
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται οι Νίκος Σηφουνάκης και Θάνος Μωραΐτης (του Παπανδρεϊκού μπλοκ), καθώς και οι ανεξάρτητοι Πάρις Μουτσινάς, Κώστας Γιοβανόπουλος και Βασίλης Οικονόμου.
Στον ίδιο καμβά θα μπορούσε να συγκαταλέξει κανείς και τη διατύπωση σε πλάγιο πολιτικό λόγο, της άποψης της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία σημείωσε με νόημα: «.. .Σε μερικά θέματα έπρεπε να βρούμε δίαυλους επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ… Χρειαζόμαστε ένα εθνικό σχέδιο, στο οποίο να υπάρχει και η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ…».
Κωστής Παρράς από ΕΞΕΛΙΞΗ