Μετά την πρόσφατη φοροκαταιγίδα και το ψαλίδισμα σε μισθούς και συντάξεις, η εκτίναξη των οφειλών από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια στα περίπου 105 δισ. ευρώ δεν αποτελεί «πονοκέφαλο» μόνον για την ελληνική κυβέρνηση και τους τραπεζίτες, αλλά και για τους δανειστές, που βλέπουν την «μαύρη» τρύπα διαρκώς να διευρύνεται.
Η αντικατάσταση διοίκησης στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας είναι κομβικό σημείο, αφού έχει ως αφετηρία μια διαφορετική θεώρηση των θεσμών και του SSM για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, κάτι που ισχύει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η κρίση των σχέσεων της Ιταλίας με την ΕΕ έχει ως βάση την αντιμετώπιση των προβλημάτων στο τραπεζικό σύστημα της γειτονικής χώρας, ενώ είναι ενδεικτική η κίνηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να απαιτήσει από την ιταλική Μonte Paschi να μειώσει σε μια διετία κατά 30% τα NPLs της – πρωτοβουλία που άσκησε πίεση στο ιταλικό χρηματιστήριο αλλά και σε όλες τις ευρωπαϊκές Αγορές, όπως επίσης και στο δικό μας χρηματιστήριο το οποίο έχασε 3,90% στον τραπεζικό του δείκτη.
Παρά τις προσπάθειες του Ιταλού πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι να περισώσει μόνος του τις ιταλικές τράπεζες, θεσμικοί παράγοντες και εποπτικά όργανα της ενιαίας ευρωπαϊκής τραπεζικής Αγοράς «δείχνουν τα δόντια τους» στα «άτακτα παιδιά» της Ένωσης, καθώς, σε όλο αυτό το διάστημα της οικονομικής κρίσης, ο όγκος των κόκκινων δανείων συνεχώς αυξάνεται -δείγμα ίσως των αναποτελεσματικών ή απλώς άτολμων κυβερνητικών πρακτικών αντιμετώπισης αλλά και της ανεπάρκειας των Βρυξελλών να δώσουν καθοριστική λύση στο καυτό ζήτημα της ρευστότητας των Αγορών.
danioliptes.gr