Και για να μας πείσει πρόσθεσε: «Αν θέλουμε η αντίληψη για την αξία των ακινήτων να επανέλθει, αν θέλουμε η χώρα να βγει από την κρίση και να υπάρξει ξανά αγορά και να αποκτήσουν ξανά αξία τα ακίνητα και να έχει ο καθένας την αίσθηση ότι έχει μια περιουσία για τον εαυτό το, τα παιδιά του, τα εγγόνια του, πρέπει η χώρα να βγει από την κρίση. Η επιβάρυνση αυτή (σ.σ. δηλαδή το χαράτσι) είναι το 2 τοις χιλίοις αυτής της εκτίμησης της Τράπεζας της Ελλάδος για την περιουσία. Είναι ένα ελάχιστο, μηδαμινό ασφάλιστρο κινδύνου για τις περιουσίες, ενόψει της οικονομικής κρίσης».
Το πώς ο κ. Βενιζέλος έφθασε μέσα σε δέκα μόλις μήνες, από εκεί που έλεγε ότι το χαράτσι στα ακίνητα είναι ένα… μηδαμινό ασφάλιστρο κινδύνου, να δηλώνει χθες ότι στο πακέτο των 11,5 δις «να μην περιλαμβάνονται μέτρα άδικα, μέτρα προδήλως οριζόντια ή μέτρα δημοσιονομικώς ατελέσφορα» είναι ένα μυστήριο.
Αν όλος ο θόρυβος έγινε για να φθάσουμε χθες στην κατ΄ αρχήν συμφωνία στο Μαξίμου και για να μπορεί να δηλώσει ο κ. Βενιζέλος ότι τα μέτρα «θα ληφθούν άμεσα κατ΄ επιλογή Σαμαρά», δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την ουσία της σύγκρουσης: Ο κ. Βενιζέλος πολιτεύεται με το βλέμμα στραμμένο στην πολιτική του επιβίωση και την κατάσταση του κόμματος του ενώ οι κ. Σαμαράς και Στουρνάρας με στόχο να παραμείνει η χώρα στο ευρώ.
Ο κ. Βενιζέλος φαίνεται ότι αισθάνεται πολύ άβολα να είναι συνοδηγός σε ένα ΙΧ που κρατά άλλος το τιμόνι κι αν φθάσουν στο τέρμα, το κύπελλο θα το πάρει ο οδηγός. Με αυτές τις συνθήκες, δύσκολα θα μακροημερεύσει η Κυβέρνηση.
Του Αλέξανδρου Κασιμάτη από protothema