Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται και σε ορισμένες δημοσκοπήσεις. Με άλλα λόγια, από την παραπάνω περιγραφή έχουμε ή θα συναντήσουμε μπροστά ένα ασταθές πολιτικό τοπίο. Κι όμως συμβαίνει το αντίθετο. Υπάρχει πολιτική «σταθερότητα» από την Τρόικα! Η μοναδική πηγή σταθερότητας είναι οι αποφάσεις των ξένων, δηλαδή η έγκριση της δόσης την οποία μάλιστα καθυστερούν ενώ γνωρίζουν ότι, η ύφεση οδεύει σταθερά προς το 10%.
Η δε μόνιμη εμμονή της Τρόικας αποτελούν περισσότερο οι μισθοί και οι συντάξεις -για να έχουμε εσωτερική υποτίμηση- παρά οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Αυτή η «σταθερότητα» – όμως – δεν μεταφράζεται σε ομαλοποίηση της αγοράς διότι απλά οι ελληνικές τράπεζες είναι ανήμπορες να χρηματοδοτήσουν την οικονομία.
Μετά την ανακεφαλαιοποίηση και τα μέτρα, οι τράπεζες αναμένουν το νομοσχέδιο της επιμήκυνσης των δανείων και της μείωσης κατά 30% των δόσεων καθώς οι επισφάλειες γίνονται ολοένα και μεγαλύτερες.
Με 4 τράπεζες, ίσως και λιγότερες υπάρχει η ελπίδα για να αρχίσει η χρηματοδότηση.
Η «σταθερότητα», όμως, και τα λεφτά της Τρόικας δεν μπαίνουν στο τσουκάλι, αλλά σε λογαριασμούς τόκων για ομόλογα, όπως τότε όταν πληρώθηκε το ξένο Fund Dart με 435 εκατ. ευρώ.
Η «σταθερότητα» της Τρόικας δεν ανακουφίζει κανένα από την πλειοψηφία του πληθυσμού. Εν κατακλείδι, η ιστορία γράφει ήδη πως διαλύθηκε μια χώρα με την είσοδο στο ΔΝΤ, και θα γράψει και τα σημερινά μέτρα.
Το πολιτικό σύστημα διαθέτει μια τελευταία ευκαιρία. Η κάθαρση του- για να αποκτήσει νέα πολιτική νομιμότητα – πρέπει να ξεκινήσει από την υπόθεση του ΔΝΤ. Όταν όλη η Ευρώπη ετοιμάζεται για νέα «κουρέματα» σε Ελλάδα, Ισπανία είναι απολύτως αναγκαίο να διερευνηθεί γιατί δεν έγινε το «κούρεμα» όταν έπρεπε στην Ελλάδα, κι όχι όταν ήθελε ο Ackermann της Deutsche Bank.
Ώστε εκτός από τις ευθύνες, να διερευνηθούν διάφορα θέματα, όπως ελληνικά ομόλογα, ισοτιμία ευρώ/δολαρίου. Διότι επί της θητείας του καθηγητή του Harvard είδαμε να κερδίζει λ.χ. η Goldman Sachs που πόνταρε στο αδύνατο ευρώ. (1,10 Μάιος 2010).
Toυ Δημήτρη Παφίλα από protothema