Της Μίνας Αφεντούλη
Σαν να ακούω τη συζήτηση πίσω από τις κλειστές πόρτες, με την ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματεύεται σκληρά και την Τρόικα να αντιστέκεται σθεναρά. Είναι, όμως, η τρόικα εκείνη που αρνείται να συμφωνήσει στην εφαρμογή των νέων μέτρων που ρίχνουν στο τραπέζι κορυφαίοι Υπουργοί. Τους απαντά: “Είναι απάνθρωπα, δεν θα μείνει κανένας Έλληνας ζωντανός, αν εφαρμόσετε τα όσα προτείνετε”.
Και μετά από αυτά, ακολουθεί κι ακούγεται ένα μεγαλοπρεπές ΟΚ και ανοίγει ο δρόμος για την εκταμίευση της επόμενης δόσης. Η Ελλάδα σαν “πρεζάκι” στο τελευταίο στάδιο ξεπουλά τα πάντα για να λάβει την επόμενη δόση της. Κι αυτή η δόση είναι και μεγάλη: ακόμη 10 δισ. ευρώ στα ταμεία και τελικούς αποδέκτες πιθανότατα και μόνον τις τράπεζες. Κανείς άλλος δεν ελπίζει σε ένα ευρουλάκι από αυτά που με τόσο αγώνα η κυβέρνηση απέσπασε από τους δανειστές μας.
Αν αυτή τη στιγμή είσαι άνεργος, δανειολήπτης και φορολογούμενος στην Ελλάδα την έβαψες! Γιατί αυτοί, που φροντίζουν για τη σωτηρία της χώρας μας, κάνουν τα πάντα ώστε να πολλαπλασιαστούν οι άνεργοι, να γονατίσουν οι δανειολήπτες και να χρεοκοπήσουν οι φορολογούμενοι.
Τα νέα μέτρα, που ακόμη δε μάθαμε αλλά συνοδεύουν την εκταμίευση της δόσης, έχουν στόχο το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού που σχηματικά χωρίζεται στις τρεις παραπάνω κατηγορίες καλύπτοντας σχεδόν το 99% του πληθυσμού.
Νέα και παλιά μέτρα πλήττουν τους ανέργους που ξεπερνούν το 1,5 εκατομμύριο και τους φορολογούμενους που καθυστερούν να καταβάλλουν τις υποχρεώσεις τους προς την εφορία να ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, στους δύο ανθρώπους ο ένας εργάζεται κι ο άλλος είναι άνεργος. Χιονοστιβάδα έτοιμη να πλήξει την κυβέρνηση ο αριθμός των κόκκινων δανείων. Η Blackrock μιλούσε στις τελευταίες εκθέσεις για 40 δισ, νούμερο που εκφράζει και τις επίσημες απόψεις της Τραπέζης της Ελλάδος. Η επιδείνωση όμως του οικονομικού κλίματος από τότε, φέρνει τις εκτιμήσεις αυτές να ανεβαίνουν στα 50 δισ, σύμφωνα και με τελευταίες εκτιμήσεις τραπεζιτών, στο κλείσιμο του 2012.
Όμως, νεότερες έρευνες που δημοσίευσε η εφημερίδα “Καθημερινή”, μιλάνε για νούμερο – μαμούθ, της τάξης των 90 δισ, επί των 227 δισ στα οποία υπολογίζεται το συνολικό χαρτοφυλάκιο δανείων των τραπεζών.
Και μόνο αυτά τα στοιχεία είναι αρκετά για να περιγράψουν το εκρηκτικό κοκτέιλ οικονομικής δυσπραγίας στο οποίο είναι εκτεθειμένη η ελληνική κοινωνία. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ίδιος άνθρωπος συγκεντρώνει και τις τρεις κατηγορίες δηλαδή μπορεί να είναι κι άνεργος και δανειολήπτης και φορολογούμενος. Κι υπό αυτές τις συνθήκες καλείται να σηκώσει το βάρος των υποχρεώσεων του προς τρίτους αλλά και την υποχρέωση να φροντίσει για την επιβίωση της οικογένειας του. Σε κάποιες των περιπτώσεων, σε μία ολόκληρη οικογένεια δεν υπάρχει ούτε ένας εργαζόμενος και δε μπαίνει καθόλου εισόδημα το μήνα. Και πώς ζει ακόμη; Κανείς δεν ξέρει. Και δυστυχώς κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Μόνο εκείνος ξέρει, μόνο εκείνος μπορεί να το αλλάξει. Απεργίες, διαμαρτυρίες, πορείες κι άλλες κινητοποιήσεις απέβησαν άκαρπες. Το μήνυμα πρέπει να αλλάξει κι η στάση των πολιτών να σκληρύνει. Η κυβέρνηση δεν ακούει, δε βλέπει, δε νιώθει. Έχει η ίδια κηρύξει στάση πληρωμών από δω και πέρα: δεν πληρώνει τους εργαζόμενους, δεν προχωρά σε επιστροφές φόρων, δεν πληρώνει για τα δημόσια έργα.
Για ένα κράτος “μπατακτσή”, αδιάφορο και κουφό η μόνη λύση διαφαίνεται τον οφθαλμόν αντί οφθαλμού κι οδόντα αντί οδόντος. Η λαϊκή στάση πληρωμών θα μπορούσε να χτυπήσει σαν τσουνάμι την αδιέξοδη πολιτική τους και να ξεπλύνει τις αδικίες που αυτή δημιούργησε.
Στάση πληρωμών απέναντι σε εφορίες, τράπεζες και ΔΕΚΟ. Στάση πληρωμών εδώ και τώρα γιατί πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι τους φόρους που πληρώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι, προορίζονται για την αναχρηματοδότηση του χρέους και την στήριξη των τραπεζών – οι οποίες μέχρι στιγμής έχουν ρουφήξει περισσότερα από 270 δις ευρώ. Και ενώ ο Έλληνας υφίσταται μία ανελέητη φοροεπιδρομή, δεν απολαμβάνει κανένα ανταποδοτικό όφελος από τους φόρους που πληρώνει.
Στάση πληρωμών εναντίον των τραπεζών, οι οποίες ενώ κρατιούνται στη ζωή με ενέσεις ρευστότητας από τα χρήματα του ελληνικού λαού, εξακολουθούν να κρατούν κλειστές τις κάνουλες της χρηματοδότησης προς τις ελληνικές επιχειρήσεις στερώντας από ζωτικής σημασίας ρευστότητα την ελληνική αγορά. Την ίδια στιγμή, σφίγγουν γερά το ζωνάρι γύρω από τους δανειολήπτες που, λόγω των οικονομικών συνθηκών, αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια και τις κάρτες τους.
Στάση πληρωμών προς τις ΔΕΚΟ οι οποίες, παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, διαπράττουν ληστεία εις βάρος των ελληνικών νοικοκυριών. Ως ληστεία και μόνο μπορεί να εκληφθεί ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις κοινής οφέλειες προχωρούν η μία μετά την άλλη σε αυξήσεις των τιμολογίων τους στερώντας με αυτό τον τρόπο από βασικές παροχές έλληνες πολίτες σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Έτσι το ερώτημα που τίθεται είναι ζωτικής σημασίας” Να ζήσουμε ή να πληρώνουμε;”.
danioliptes.gr