«Το λάδι κι η αλήθεια αργά ή γρήγορα θα βγουν στην επιφάνεια», αρέσει να λέει ένας φίλος και στην προκειμένη περίπτωση στη χώρα μας αυτό θα έπρεπε να γίνει το μότο της χώρας μας.
Άσχετα αν ακόμη κάποιοι δε θέλουν να το δουν… Κάποτε, στην Κατοχή τα πράγματα θαρρώ πως ήταν πιο απλά, με την έννοια του ότι ήξεραν οι πάντες από ποιούς και απο τι θα έπρεπε να φυλάγονται. Γνώριζαν π.χ. ότι ο τάδε ήταν συνεργάτης των Γερμανών, οτι ο δείνα ήταν ταγματασφαλίτης, ότι ο άλλος ήταν “καρφί”, ο παράλλος ήταν αγωνιστής της Αντίστασης ταγμένος σε κάποια οργάνωση του “βουνού”.
Σήμερα όμως, στην Ελλάδα του 2013, στην Ελλάδα των επίορκων πολιτικών και των ελαφρών ηθών, κανείς δε ξέρει ποιός είναι ποιός και τί. Ο λαός νοιώθει τόσο απίστευτα χαμένος, τόσο αποπροσανατολισμένος, τόσο προδομένος, που δεν ξέρει στ’ αλήθεια που θα πρέπει – και το κυριότερο – ποιον να πιστέψει και σε ποιον να ξεσπάσει.
Όλο αυτό το χρονικό διάστημα που εφαρμόστηκε το μνημόνιο στη χώρα, ο λαός ζει με τον μπαμπούλα του μνημονίου. Σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα λαμβάνουν ανά τακτά χρονικά διάστημα, με την ελληνική πλευρά να βγαίνει μονίμως αποδεκατισμένη από αυτήν τη μάχη.
Για να σκεφτεί κανείς το μέγεθος της διαπραγματευτικής δύναμης της Ελλάδας, η μοναδική πρόσφατη νίκη που έχει να επιδείξει έναντι της τρόικα είναι η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Περιττό να υπενθυμίσει κανείς το σε πόσο μεγάλο φιάσκο έχει εξελιχθεί.
Η επόμενη μεγάλη αποτυχία αναδεικνύεται το ξεπάγωμα των πλειστηριασμών. Κι ενώ η κυβέρνηση παρουσιάζει την άμεση άρση της απαγόρευσης ως απαίτηση της τρόικας, μάλλον πρόκειται για άλλο ένα παραμυθάκι για μικρά που η κυβέρνηση χρησιμοποιεί για να περάσει τα πιο επαχθή μέτρα που έχουν ποτέ γίνει νόμος αυτού του κράτους.
Κυβέρνηση και τρόικα μας ζητάνε μετ’ επιτάσσεως τη λήψη εκατοντάδων οικονομικών μέτρων, που σκοπό έχουν την εξοικονόμιση χρήματος για την εξόφληση των οφειλών μας.
Πλέον ο Γιάννης Στουρνάρας εντελώς απροκάλυπτα συνδέει τη λήψη των μέτρων με την εκταμίευση της εκάστοτε δόσης.
Τώρα, λοιπόν, ήρθε η ώρα των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, η οποία προστατεύεται τα τελευταία τρία χρόνια. Ένα μέτρο που δεν εφαρμόστηκε ποτέ σε καμία χώρα του δυτικού κόσμου που έχει ως πολίτευμά της τη Δημοκρατία.
Σε κάθε ευνομούμενη χώρα, η πολιτεία – βάσει του Συντάγματός της – εγγυάται την ασφάλεια και την κατοικία των πολιτών της.
Θυσιάζουμε λοιπόν, την ιερή κατοικία του Έλληνα στο βωμό της επόμενης υπο-δόσης της μεγάλης δόσης της χρηματοδότησης μας.
«Νανουρίστηκε», λοιπόν, ολόκληρος ο ελληνικός λαός με το παραμυθάκι της δόσης… Τι θα γινόταν αν γνώριζε την πραγματική αλήθεια. Σύμφωνα με την ηλεκτρονική εφημερίδα VORIA.gr, δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ-καταπέλτη, που ανατρέπει ΠΛΗΡΩΣ όλο αυτό το σκηνικό που είχε στηθεί ΕΝΤΕΧΝΩΣ απο τους…”πολιτικούς” μας. Και τι μας λέει το ρεπορτάζ αυτό: Οτι δεν είχαν ζητήσει ποτέ τους οι τροικανοί την επίταση ενός τέτοιου μέτρου! Ποτέ!
Ξέραμε, οτι αυτό το μέτρο ήθελαν να το επιβάλλουν οι γύπες των δανειστών μας, υποτίθεται για να δοθεί η ευκαιρία στις τράπεζες να πάρουν ένα μέρος των χρημάτων που έχασαν απο τα στεγαστικά δάνεια που δεν υπήρχε περίπτωση να εξοφληθούν ποτέ υπο κανονικές συνθήκες λόγω της τρομερής ύφεσης.
Και λέμε “υποτίθεται”, διότι ο ο πραγματικός λόγος ήταν το να να μπορέσουν να αρπάξουν έναντι ευτελών τιμημάτων, ό,τι είχε απομείνει σε τούτο το λαό. Ήταν όμως έτσι; Η τρόικα επέμενε σε αυτό ή μήπως κάτι άλλο έπαιζε;
Και τότε, ποιοί το ζήτησαν; Ή μάλλον, ποιοί το … εφεύραν και με ποιό σκοπό;
Το ρεπορτάζ μας πληροφορεί πως …η πρωτοβουλία ανήκει ξεκάθαρα στην κυβέρνηση και, σύμφωνα με πληροφορίες, στο υπουργείο Ανάπτυξης! Δηλαδή στον αξιότιμο και εντιμότατο κύριο Χατζηδάκη!!!
Αλλά τι καλύτερο να περιμένει κανείς από έναν Υπουργό Ανάπτυξης που διοικεί μία χώρα με 6% ύφεσης. Όπως και να έχει η υπομονή αρχίζει και εξαντλείται. Δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες. Η κατοικία είναι ιερή και πρέπει να προστατευθεί από τους γύπες που μυρίστηκαν την πτώχευση της χώρας.
Danioliptes.gr