Ο λογαριασμός έτσι κι αλλιώς θα πληρωθεί από την (άδεια) τσέπη μας.
Όμως επειδή είναι μεγάλος, έχει σημασία να τον εμπεδώσουμε. Παραθέτω λοιπόν εδώ κι εγώ την αριθμητική Στουρνάρα για τα λεφτά που βάζουμε στις τράπεζες (και δεν παίρνουμε πίσω), πιστός στη θεωρία «έχε τον φίλο σου κοντά και τον εχθρό κοντύτερα».
Κατά τον Στουρνάρα (τάδε έφη στη Βουλή) το Δημόσιο μέσω του υποχρεωτικού «κουρέματος» των ομολόγων, του διαβόητου PSI+, τον Μάρτιο του 2012 και της εθελοντικής επαναγοράς ομολόγων, που ακολούθησε τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, αποκόμισε όφελος από τις ελληνικές τράπεζες ύψους 35 δισ. ευρώ.
Έτσι τις βούλιαζε ή, αν προτιμάτε, ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε κι ο γάιδαρος… Πέρυσι, μέσω του ΤΧΣ, το Δημόσιο έχωσε 40 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση και την εξυγίανση των τραπεζών (25 δισ. ευρώ στις συστημικές).
Με βάση τις τιμές των τραπεζικών μετοχών στο Χρηματιστήριο, σήμερα το ΤΧΣ κατέχει χαρτοφυλάκιο τραπεζικών μετοχών που αποτιμάται στα 21 με 22 δισ., χωρίς αυτές της Eurobank. Επομένως, κατά τη στουρνάρειο λογική, το ισοζύγιο οφέλους – κόστους δείχνει υπεραξίες για το Δημόσιο ύψους 16 δισ.
Άρα μπορούμε να χαρίσουμε και την Εθνική, κύριε Στουρνάρα;
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ