Για δεκαετίες ολόκληρες, από τη μεγάλη αλλαγή του Ανδρέα Παπανδρέου, το εκλογικό σώμα είχε εκπαιδευθεί σε μια θετική, ενθαρρυντική προσέγγιση του μέλλοντος.
Είχε συνηθίσει κατά κάποιον τρόπο ακόμη και την πολιτική των «θα» για την οικονομία και τη ζωή του. Άλλους πίστευε, άλλους όχι, άλλους αποδεχόταν και άλλους απέρριπτε.
Όλοι αντιλαμβάνονταν το παιχνίδι που είχαν χτίσει τα κόμματα και οι επικοινωνιολόγοι, οι οποίοι ενίοτε έρχονταν από το εξωτερικό φέρνοντας την ατμόσφαιρα προεκλογικών αναμετρήσεων από τη Γαλλία ή ακόμη και από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα… Και όλοι γνώριζαν ότι όποιος καταφεύγει στη «μαύρη» διαφήμιση είναι δεύτερος, χάνει τις εκλογές.
Οι ψηφοφόροι, στην κάλπη, τιμώρησαν πολλούς για όσα έταζαν. Η τελευταία φορά που ξεγελάστηκαν ήταν το 2009 με το «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου αλλά στη συνέχεια φρόντισαν να τον καταδικάσουν στη χλεύη…
Αυτή τη φορά όμως το εκλογικό σώμα βρέθηκε μπροστά σε ένα πρωτόγνωρο «θα» το οποίο αντί να κρύβει μια υπόσχεση για καλύτερη ζωή, ένα συγκρατημένο πρόγραμμα, ήταν μια άμεση απειλή για τον ψηφοφόρο.
«Θα καταστραφείτε, αν δεν με ψηφίσετε», «θα καταστραφεί η χώρα αν ψηφίσετε τον ΣΥΡΙΖΑ», «θα μας διώξουν από την ευρωζώνη», «θα φύγουν οι καταθέσεις»…
Η στρατηγική του φόβου, όπως θα μείνει στην Ιστορία, υποστηριζόταν από δηλώσεις του ίδιου του Πρωθυπουργού, του στενού περιβάλλοντος του και τα περισσότερα «σποτ» του κυβερνώντος κόμματος.
Ευτυχώς στελέχη του οικονομικού επιτελείου και φυσικά οι τραπεζίτες έμειναν έξω και μακριά από το πρωτοφανές αυτό προεκλογικό παιχνίδι.
Όπως λένε τεχνοκράτες που είναι σε θέση να γνωρίζουν τις ατυχείς και συνάμα επικίνδυνες επιλογές του Μεγάρου Μαξίμου, είναι θαύμα που οι εκροές καταθέσεων ήταν περιορισμένες όταν εμείς διαφημίζαμε την καταστροφή.
Ελπίζουν δε ότι η νέα κυβέρνηση θα έρθει το συντομότερο δυνατόν σε μια συμφωνία με τους ευρωπαίους εταίρους για να διαλυθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται η αβεβαιότητα.
Όσο για τους στρατηγούς του φόβου, αυτοί θα κριθούν αύριο…
Ζώηε Τσώλης από tovima