Η επιστροφή των καταθέσεων δεν γίνεται με εκκλήσεις

Με αφορμή το χθεσινό σχόλιο του Δ. Τρίμη «Βγάλτε τα λεφτά απ’ το στρώμα», ήθελα να προσθέσω τις εξής σκέψεις:

 

Η προσδοκώμενη άνοδος κατά 5% στην έκδοση νέων χαρτονομισμάτων μπορεί να οφείλεται στην κρίση που υπάρχει ή θα υπάρξει σε ορισμένες χώρες. Μπορεί επίσης να οφείλεται στο αναμενόμενο όριο υλικής αντοχής κάποιας μεγάλης έκδοσης χαρτονομισμάτων (λ.χ. ευρώ), με δεδομένη την αυξημένη χρήση των ηλεκτρονικών και πλαστικών μέσων.

 

Αν την τελευταία δεκαετία το ποσοστό χρήσης χαρτονομισμάτων έχει, για παράδειγμα, υποχωρήσει και αντικατασταθεί κατά 50% παγκοσμίως, μια αύξηση της τάξης του 5% σε ετήσια βάση, είναι ελάχιστη και δεν προδικάζει και την πλήρη απορρόφησή της.

 

Είμαι πεπεισμένος, με πραγματικές αποδείξεις, ότι ο μόνος λόγος διατήρησης των χαρτονομισμάτων είναι το «wholesale μαύρο χρήμα». Αυτό μου το επιβεβαιώνουν και οι συζητήσεις μου με ανθρώπους των οποίων η αποστολή ήταν, υποτίθεται, η διάδοση του ηλεκτρονικού χρήματος, αλλά οι τοποθετήσεις τους δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πέραν όλων των άλλων,όμως η συνέχιση των συναλλαγών με χαρτονόμισμα είναι τεχνολογικά αντίστοιχη με τη διατήρηση της λινοτυπίας στην παραγωγή εντύπων.

 

Η ώθηση των απλών ανθρώπων στη διακράτηση χαρτονομίσματος, μέσω της διασποράς φόβου, έχει και πρόσθετα πλεονεκτήματα πλέον των προφανών. Τα προφανή είναι ότι έτσι επιτυγχάνεται η ανισορροπία ενεργητικού παθητικού στις τράπεζες και επέρχεται η προ κατάρρευσης εκκαθάριση – διάσωσή τους, με αποτέλεσμα η εθελοντική… παράδοση ακινήτου, εξαιτίας αντικειμενικής αδυναμίας αποπληρωμής στεγαστικού δανείου, να φαντάζει λυτρωτική για τον δανειολήπτη. Αυτά στο ενεργητικό των τραπεζών. Στο παθητικό όμως κανείς δεν έχει αναφερθεί. Αυτός που αναγκάστηκε να βάλει κάτω από το στρώμα λ.χ. 50.000 € έχασε, εκτός από τον ύπνο του και τους τόκους μιας προθεσμιακής κατάθεσης, που δεν έχει πια.

 

Κοινώς, επιβεβαιώνοντας το δίλημμα του φυλακισμένου στη θεωρία παιγνίων, ο πρώην καταθέτης προτίμησε να χάσει λίγα, επιφέροντας όμως πλήρη καταστροφή στον δανειολήπτη, συνάνθρωπό του, αγνοώντας όμως ότι μεγάλο μέρος του τιμήματος θα το επωμιστεί κι ο ίδιος, στις νέες τιμές ισορροπίας.

 

Θεωρώ δεδομένο ότι οι επιστροφές των χρημάτων στις τράπεζες δεν γίνεται με εκκλήσεις. Και όλοι ξέρουμε ότι η μη επιστροφή χρημάτων των καταθετών στις τράπεζες (και δεν μιλάω για τα εκατοντάδες δισ. των πλουσίων Ελλήνων στο εξωτερικό) προκαλεί αύξηση φόρων, για την κάλυψη της προκληθείσας ανακεφαλαιοποίησης. Ακριβώς όπως και η μη πληρωμή φόρων από τους πολίτες προκαλεί επιβολή κι άλλων φόρων… σ’ όσους τους πληρώνουν.

 

Ο Συστημικός από efsyn