Δεν πέρασαν πολλές μέρες από τις αποκαλύψεις των γνωστών πλέον Panama Papers και η Ευρωπαϊκή Ένωση έσπευσε να δράσει και να λάβει τα μέτρα της. Αλλά προς την αντίθετη πλευρά. Θα περίμενε κανείς ότι το Ευρωκοινοβούλιο θα έπαιρνε μέτρα για να φέρει στη δικαιοσύνη όλους αυτούς που φοροδιαφεύγουν και αντί να φορολογούνται στις χώρες τους, καταφεύγουν στους γνωστούς φορολογικούς παραδείσους, όπου στην ουσία κρύβουν ή ξεπλένουν τα χρήματά τους, αποκομίζοντας υπερκέρδη από τη φοροδιαφυγή στη χώρα τους. Θα περίμενε κανείς να εξετάσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, όλες αυτές τις εκατοντάδες σελίδες με αποκαλυπτικές πληροφορίες για τους μεγαλοεπιχειρηματίες φοροφυγάδες και για τις πολυεθνικές που στην ουσία κινούν την παγκόσμια οικονομία και την κατευθύνουν εκεί που θέλουν. Θα περίμενε κανείς η ευρωβουλευτές μας με τους παχυλούς μισθούς τους να ζητήσουν να ξεκαθαρίσει άμεσα το τοπίο, ώστε οι φοροφυγάδες να ελεγχθούν από τις οικονομικές υπηρεσίες των χωρών τους, ή ακόμη και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να κληθούν να λογοδοτήσουν και να φορολογηθούν, δίνοντας πίσω πολλά από τα υπερκέρδη που έκρυψαν στους φορολογικούς παραδείσους, αρπάζοντας στην ουσία πόρους από τις εθνικές οικονομίες τους, που θα μπορούσαν να επιστρέψουν ως παροχές στους απλούς ευρωπαίους πολίτες οι οποίοι, όπως και στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, όχι μόνο του ευρωπαϊκού νότου, πασχίζουν να επιβιώσουν και να ανταπεξέλθουν στη συνεχιζόμενη ακρίβεια, στους φόρους και στην αυξανόμενη ανεργία.
Όμως όχι. Οι ευρωβουλευτές με τους παχυλούς μισθούς, αυτοί που αποφασίζουν για το πώς θα ζήσουν όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες, αυτοί που αποφασίζουν για τις εθνικές νομοθεσίες, που δίνουν τη κατεύθυνση για το πού θα πάει η Ευρωπαϊκή Ένωση και ποιο θα είναι το μέλλον της ηπείρου, των χωρών και των πολτών τους, αποφάσισαν να προστατέψουν τους φοροφυγάδες και τις πολυεθνικές που κρύβουν τα κέρδη τους στους φορολογικούς παραδείσους. Και ενέκριναν οδηγία η οποία προστατεύει τις εταιρίες από αποκαλύψεις όπως τα Panama Papers και τα Luxleaks.
Η συγκεκριμένη οδηγία ψηφίστηκε μάλιστα με συντριπτική πλειοψηφία, καθώς 503 ευρωβουλευτές ψήφισαν υπέρ και μόλις 131 είχαν το θάρρος να καταψηφίσουν τη σχετική πρόταση. Βάφτισαν μάλιστα τη νέα κοινοτική οδηγία «καταπολέμηση της οικονομικής κατασκοπίας». Μια ερμηνεία τόσο ασαφή που φυσικά μπορεί να συμπεριλάβει και τις αποκαλύψεις του τύπου Panama Papers, Luxleakes και Wikileaks.
Αυτά βέβαια για τους μεγαλοκαρχαρίες. Όταν η συζήτηση έρχεται στους απλούς φορολογούμενους πολίτες που δεν μπορούν να κρύψουν από την εφορία ούτε μισό ευρώ, τότε ο πέλεκυς των προστίμων πέφτει βαρύς στο κεφάλι των ανυπεράσπιστων πολιτών, που φτάνουν μέχρι και να χάσουν τα σπίτια τους επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων που έχουν πάρει από τις τράπεζες, τις περισσότερες φορές με άκυρους όρους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα λοιπόν για ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο για την Ελλάδα και τους Έλληνες πολίτες. Μπορεί κάποιοι να είχαν κρυμμένη επί χρόνια στο συρτάρι τους τη περιβόητη λίστα Λαγκάρντ. Μπορεί ακόμα να περιμένουμε να γίνει κάτι με τις λίστες των Ελβετικών τραπεζών, που ακόμη περιμένουμε να δούμε αν θα πιαστεί κανείς από το βαρύ χέρι της εφορίας και του υπουργείου Οικονομικών που μόνο ανυπεράσπιστους και έντιμους πολίτες πιάνει,
αλλά τώρα πια, ήρθε η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, και μάλιστα με πάνω από 500 ευρωβουλευτές, να υπογράψουν όχι μόνο την ασυλία, αλλά και τη συνέχιση της δραστηριότητας των μεγάλων φοροφυγάδων, στο όνομα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και της προστασίας από την «οικονομική κατασκοπία».
Κι αυτή η οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πλέον υποχρεωτική για όλες τις χώρες – μέλη της. Ουσιαστικά δηλαδή να μην υφίσταται καν το ενδεχόμενο κάποιων χωρών όπου η νομοθεσία να μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα στο αίσθημα σιγουριάς των επιχειρήσεων. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην οδηγία «υπάρχουν σημαντικές διαφορές στην ισχύουσα νομοθεσία των χωρών της ΕΕ όσον αφορά την προστασία από την υπεξαίρεση εμπορικών μυστικών. Ορισμένες χώρες δεν διαθέτουν ειδική νομοθεσία για το θέμα αυτό. Οι επιχειρήσεις, μη έχοντας εύκολη πρόσβαση στα συστήματα άλλων κρατών μελών, δυσκολεύονται να τα κατανοήσουν και, όταν πέφτουν θύματα υπεξαίρεσης εμπιστευτικών πληροφοριών τεχνογνωσίας, διστάζουν να προσφύγουν στη δικαιοσύνη, επειδή δεν είναι σίγουρες ότι θα αναγνωριστεί από τα δικαστήρια ο απόρρητος χαρακτήρας των εμπορικών μυστικών τους. Το σημερινό κατακερματισμένο σύστημα επηρεάζει αρνητικά τη διασυνοριακή συνεργασία μεταξύ εταίρων στους τομείς των επιχειρήσεων και της έρευνας».
Αυτό θα πει προστασία του πολίτη λοιπόν για τους ευρωβουλευτές. Ασυλία στους μεγαλοκαρχαρίες και ασταμάτητο κυνηγητό για τους απλούς πολίτες.
danioliptes.gr
Αφήστε μια απάντηση