Σε μία εντελώς λογιστική ιδεοληψία, που απ’ ότι φαίνεται δεν έχει καμία σχέση με τη πραγματικότητα, έχει τυλίξει η κυβέρνηση χιλιάδες Έλληνες δανειολήπτες. Τους ρίχνει βορά στα νύχια των distress funds και τους θυσιάζει μόνο και μόνο για να εμφανίσει – λογιστικά και μόνο – βελτίωση στο ΑΕΠ και στους οικονομικούς δείκτες της χώρας. Με λίγα λόγια, θυσιάζει τους Έλληνες δανειολήπτες κρύβοντας το οικονομικό πρόβλημα της χώρας κάτω από το χαλί, με την ελπίδα και μόνο ότι αυτό θα κριθεί θετικά από τους δανειστές.
Γι αυτό και η κυβέρνηση δεν δίνει την ευκαιρία στους Έλληνες δανειολήπτες να αγοράσουν οι ίδιοι τα δάνειά τους, να σώσουν τη κύρια κατοικία τους από τα νύχια των distress funds και να μη βρεθούν στο δρόμο μαζί με τις οικογένειές τους από τη μια στιγμή στην άλλη.
Γι αυτό επιμένει στη πώληση των δανείων στα ξένα funds η ελληνική κυβέρνηση. Θεωρεί ότι η πώλησή τους έχει νόημα μόνο αν πουληθούν σε ξένα funds. Πιστεύει ακράδαντα η ελληνική κυβέρνηση, κάπως σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του για να σωθεί, ότι τα κεφάλαια που θα φέρουν τα ξένα funds, αποτελούν επενδύσεις, επειδή έρχονται από το εξωτερικό. Και ότι έτσι θα τα θεωρήσουν και οι δανειστές. Γι αυτό και απαλλάσσει από τη καταβολή ΦΠΑ την πώληση καθενός κόκκινου δανείου σε ξένα funds. Δηλαδή, η ίδια η κυβέρνηση, στην εξυπηρέτηση και μόνο αυτής της εσφαλμένης ιδεοληψίας της, πλήττει τα έσοδα του κράτους κατά 24% για κάθε πώληση κόκκινου δανείου σε funds. Αντίθετα, το παραμικρό προϊόν αν θελήσει να αγοράσει ένας Έλληνας φορολογούμενος, θα πληρώσει 24% ΦΠΑ. Το ίδιο θα συνέβαινε αν ένας Έλληνας δανειολήπτης ήθελε να αγοράσει το δάνειό του. Η κυβέρνηση θα είχε το κέρδος της καταβολής ΦΠΑ, αλλά επιλέγει να το χάσει. Κι έτσι νομίζει η ελληνική κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο της ότι αυτό θα αποτελέσει την πολυαναμενόμενη ανάπτυξη και μάλιστα ότι θα εμφανιστεί στο ΑΕΠ και θα βελτιώσει τους οικονομικούς δείκτες της χώρας. Αυτά όμως συμβαίνουν μόνο στις πανεπιστημιακές αίθουσες και στα αμφιθέατρα και όχι στην πραγματική οικονομία.
Την ίδια στιγμή όμως, τα ξένα funds μπορεί να εδρεύουν παντού ή ακόμα και να υποκρύπτουν offshore εταιρείες, ελληνικών ή ακόμα και τραπεζικών συμφερόντων. Κατά συνέπεια, η πώληση των κόκκινων δανείων σε αυτά, ελαφρύνει τους ισολογισμούς των τραπεζών την ίδια στιγμή που δεν θα αποξενώσει ουσιαστικά τα δάνεια από τους δικαιούχους τους. Η πώληση ενός δανείου στον δανειολήπτη στο 20%-30% της αξίας του δημιουργεί τεκμήριο αμφισβήτησης της ίδιας της αξίας του δανείου και του ύψους της οφειλής. Επίσης, λένε οι τραπεζίτες, αν δοθεί η δυνατότητα στους δανειολήπτες να αγοράζουν τα κόκκινα δάνειά τους σε χαμηλή αξία, τότε κανείς δεν θα το πληρώνει και θα περιμένει να φτάσει η στιγμή που θα το αγοράσει σε πολύ χαμηλότερη αξία.
Πρόκειται όμως για λάθος επιλογή, όπως συνομολογούν όλοι, πλην των ακαδημαϊκών υπουργών της κυβέρνησης. Γιατί, το μόνο που θέλουν, είναι να εμφανίσουν θετικά νούμερα, ακόμα και με λάθος μεθόδους.
Αλλά αν ήθελαν η τωρινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις να εμφανίζει θετική εικόνα η ανάπτυξη, θα έπρεπε να είχαν κάνει κάτι για να αντιμετωπίσουν το κακό στη ρίζα του. Και μάλιστα, πολύ πριν φουντώσει και μεγαλώσει και αποτελέσει τόσο μεγάλο πρόβλημα όπως έφτασε να είναι τώρα. Έπρεπε να ελέγξουν τις τράπεζες όταν αυτές μοίραζαν δάνεια με παράνομους Γενικούς Όρους Δανείων, και κατά παράβαση δύο τουλάχιστον κοινοτικών οδηγιών. Αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις προτίμησαν, όχι μόνο να κάνουν τα στραβά μάτια, αλλά και να εκμεταλλευτούν αυτές τις παρανομίες για ίδιον όφελος. Για να παίρνουν θαλασσοδάνεια τα κόμματα, αλλά και οι διάφοροι συνεργάτες, φίλοι, κολλητοί, που φέσωσαν τις τράπεζες με εκατοντάδες εκατομμύρια.
danioliptes.gr
