ΔΕΗ: Αρπακτικά μας δίνουν ρεύμα, αρπακτικά μας το κόβουν και δικτατορικά αποφασίζουν αύξηση τιμών και χαράτσι σε κοινό λογαριασμό

«Τι διαφημίζει η ΔΕΗ;», αναρωτιέται ο Στάθης, ο δημοφιλής σκιτσογράφος και μαζί του η φτωχολογιά.

«Την αύξηση 10,8 % στα τιμολόγιά της, που προγραμματίζει για τον επόμενο Γενάρη – σε είκοσι, τριάντα μέρες; Αυτό διαφημίζει; Ή μήπως τη διαρροή ότι εις βάθος έτους θα αυξήσει τα τιμολόγια κατά 50% (!!!), ώστε, εν τέλει, να τα αυξήσει 30% κι ευχαριστημένοι να ’μαστε – αυτό διαφημίζει; Τι είναι η ΔΕΗ; Μια χαρούμενη κι ανέμελη πυγολαμπίδα;

Σε μια χώρα, Ελλάδα λέγεται, που η ανεργία δεν παράγει πλούτο, που το 30% ήδη ζει κάτω απ’ το όριο της φτώχειας και όπου ο ένας στους τρεις Έλληνες είναι πλέον παράπλευρη απώλεια του Μνημονίου, η ΔΕΗ χτενίζεται και διαφημίζεται.

Γιατί όμως διαφημίζεται με εικονικούς εργάτες κι όχι με τους πραγματικούς διευθυντές της; Να βγει στις οθόνες μας ο παχυλόμισθος διοικητής της ΔΕΗ, να μας δείξει το προσωπάκι του και να μας πει: τόσο τοις εκατό αύξηση, κουφάλες, αλλιώς σας κόβω το ρεύμα! – να διαβάζετε με λάμπες! να τουρτουρίζετε με κουβέρτες! και να κάνετε μπάνιο με ζεστό νερό απ’ την γκαζιέρα! Είμαι ο διοικητής της ΔΕΗ και έτσι αποφασίζω. (Κατά βάθος Σαμαρά με λένε κι εμένα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).

Είμαι η Ανεξάρτητη(!) Αρχή Ενέργειας (λέγε με ΔΕΗ, λέγε με Σαμαρά) κι έτσι αποφασίζω! Όπως έτσι αποφάσισε και διέταξε(!) ο κ. Στουρνάρας καταργώντας(!!) δικαστές και δικαστικές αποφάσεις!!! (Αυτές που κήρυξαν παράνομη την είσπραξη ειδικών εισφορών μέσω της ΔΕΗ)… Αυτές θα ήταν διαφημίσεις που θα άφηναν εποχή, όπως εκείνη με τον Ακάκιο.

Είμαι ο Στουρνάρας! και σας κλείνω το σπίτι!

Είμαι η ΔΕΗ! και σας κάνω το σπίτι λαμπόγυαλο. Σπασμένο! Είμαι το φως που έγινε σκότος και κρύο – αυτό δεν είναι ο «εκσυγχρονισμός» και η «μεταρρύθμιση»; Αυτό δεν είναι το «άνοιγμα της αγοράς», ο «ανταγωνισμός» και η «ελεύθερη οικονομία»; Πάνε σαράντα τόσα χρόνια απ’ όταν, παιδάκι, χάζευα με το στόμα ανοιχτό τα «ηλεκτρικά» – τον δημοτικό φωτισμό δηλαδή των δρόμων της μικρής μου πόλης να γεννιέται.

Δεν περίμενα να δω ποτέ το φως να σβήνει από σπίτια που περιέχουν ανθρώπους, μάνες, παιδιά, γέροντες…

Χωρίς φως – σαν να φεύγει η ψυχή, αφήνοντας τη ζωή να ρωτάει σε τι έφταιξε…»

Danioliptes.gr