Του Άγγελου Αγγελίδη
Η χώρα ζει, κινείται και «αναπνέει» στη δίνη του σκανδάλου «Μπαλτάκου». Βαρύ πλήγμα για την εικόνα του SuccessStory που επιχειρεί να πλασάρει σε Ελλάδα και εξωτερικό ο Αντώνης Σαμαράς.
Και μέσα σε αυτό το «κακό χαμό», λίγοι έχουν δώσει σημασία στην είδηση ότι επίκεινται νέες μειώσεις μισθών σε πολλούς κλάδους επαγγελμάτων. Ίσως να μην το ξέρουν ούτε οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι οποίοι λογικά θα το αντιληφθούν και θα το πληροφορηθούν μόλις πάρουν τα εκκαθαριστικά σημειώματα στα χέρια τους.
Με μειώσεις μισθών κινδυνεύουν οι περίπου 50.000 εργαζόμενοι, των οποίων οι κλαδικές συμβάσεις έληξαν στις 31 Δεκεμβρίου 2013 και δεν ανανεώθηκαν ούτε με την ολοκλήρωση του τριμήνου της διαπραγμάτευσης στις 31 Μαρτίου 2014. Πρόκειται για τις συμβάσεις στους κλάδους των security, των τεχνικών – μελετητικών εταιριών, των τεχνιτών βιομηχανίας ζυμαρικών, των απασχολούμενων σε μεταλλεία – λιγνιτωρυχεία, των χειριστών ανυψωτικών μηχανημάτων λατομείων και των χειριστών μηχανημάτων λατομείων λιγνίτη. Οι εργαζόμενοι σε εταιρίες αυτών των κλάδων βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο να υπογράφουν ατομικές συμβάσεις ή να αποδεχτούν επιχειρησιακές συμβάσεις που θα τους υποχρεώνουν να υποστούν μειώσεις αποδοχών.
Σε κάθε περίπτωση, το νέο νομοθετικό πλαίσιο ορίζει ότι όταν λήξει μια κλαδική σύμβαση και δεν υπάρξει συμφωνία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων εντός τριμήνου, τότε δίνεται το δικαίωμα υπογραφής ατομικών ή επιχειρησιακών συμβάσεων. Το μοναδικό όριο που υπάρχει είναι το νομοθετημένο κατώτατο όριο μισθών και ημερομισθίων, δηλαδή τα 586 ευρώ μεικτή και ειδικά για νέους έως 25 ετών, τα 511 ευρώ μεικτά.
Τα μόνα επιδόματα που διατηρούνται «ζωντανά» από τις κλαδικές συμβάσεις που έχουν λήξει είναι τα επιδόματα τέκνων, πτυχίου (σπουδών), βαρέων και ανθυγιεινών, καθώς και το επίδομα πολυετίας (τριετίες, πενταετίες). Όλα τα υπόλοιπα επιδόματα που τυχόν υπήρχαν στις κλαδικές συμβάσεις παύουν να ισχύουν, εκτός αν υπάρξει ειδική συμφωνία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Την ίδια στιγμή η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων προκαλεί πιθανή ανατροπή και στο προκαθορισμένο ωράριο εργασίας, μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.
Ουσιαστικά ανοίγει ο δρόμος για να προωθηθούν ευέλικτες μορφές εργασίας στα επαγγέλματα που δεν διέπονται από κλαδική σύμβαση, άρα να κυριαρχήσουν τα ελαστική ωράρια εργασίας αντί για το θεσμοθετημένο πενθήμερο. Όλα, λοιπόν, για να γίνει… «ανταγωνιστική» η χώρα. Να πέσουν στα τάρταρα οι μισθοί, να δοθούν φοροελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις, να στηριχθούν οι τράπεζες. Καμία πρόνοια για τους έλληνες εργαζόμενους, το μέλλον των οποίων είναι ζοφερό και προδιαγράφεται στο να δουλεύουν προκειμένου να καταναλώνουν οι ξένοι. Ο έλληνας θα χάσει κι άλλο από το πενιχρό εισόδημά του. Πλέον, θα μετατραπεί σε μία παραγωγική κι όχι καταναλωτική μηχανή. Αυτό είναι το όραμα των κυβερνώντων; Τέτοιου είδους Ελλάδα θέλουν οι πολίτες της;
Danioliptes.gr
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.