Στην τηλεόραση όταν συζητιούνται τα μεγάλα προβλήματα και υπάρχουν εκπρόσωποι των μεγάλων κομμάτων της χώρας, ακούγεται συχνά ένα βαρύγδουπο ρητορικό ερώτημα. «Είναι δυνατό να επιτρέψουμε να καθορίζουν την πολιτική της χώρας οι αγορές και όχι οι πολίτες της;».
Σε αυτό θεωρείται αυτονόητο πως η απάντηση είναι ότι οι κοινωνίες αποφασίζουν για το μέλλον τους και όχι οι αγορές. Η σκληρή πραγματικότητα όμως λέει πως τις αγορές τις κινούν οι τράπεζες και κατά συνέπεια το ερώτημα είναι αν οι τράπεζες είναι πάνω από τους πολίτες. Το σύστημα που επέλεξε ο πλανήτης για να λειτουργεί αξιώνει η οικονομική δραστηριότητα να πραγματοποιείται μέσα από τις τράπεζες.
Από τότε δε που το παγκόσμιο εμπόριο απελευθερώθηκε, τα κατά τόπους τραπεζικά συστήματα λειτουργούν σαν υποσύνολο του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος και συνεπώς η συνάφεια και η συσχέτιση είναι μεγάλη και σχεδόν άμεση.
• Το 2008 οι τράπεζες ήταν εκείνες που οδήγησαν σε πάγωμα την παγκόσμια οικονομία. Για να συνεχιστεί η οικονομική ζωή τα κράτη, δηλαδή οι κοινωνίες, χρεώθηκαν έναντι του μέλλοντος τους τεράστια ποσά και ταυτόχρονα εκατομμύρια πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο βρέθηκαν στην ανεργία και εκτός συστήματος γενικότερα.
Όλες οι κυβερνήσεις φορτώθηκαν τα χρέη των τραπεζών τους και αρκετές πέρασαν αναγκαστικά σε πολιτικές δημοσιονομικής εξυγίανσης, γιατί τα νέα βάρη προστέθηκαν σε πολύ μεγάλα παλαιότερα. Ορισμένες οικονομίες φάνηκε πως θα γονάτιζαν κάτω από την υπερφόρτωση του χρέους τους γιατί οι δανειστές δεν τις θεωρούσαν πλέον αξιόπιστες. Οι αγορές, δηλαδή οι τράπεζες, τους έκλεισαν την πόρτα και χρειάστηκαν εξωτερική στήριξη. Αυτή ήρθε μαζί με κάποιο πρόγραμμα μνημόνιο και αυτό σεβάστηκαν χώρες που ξεμπέρδεψαν από αυτό, ενώ δέχθηκαν στήριξη αργότερα από την Ελλάδα.
• Όσοι πιστεύουν ότι για την Ελλάδα, στην Ελλάδα και από την Ελλάδα θα αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο κινείται ο κόσμος, είναι οι μόνοι που μπορεί να παίρνουν στα σοβαρά τέτοιου είδους ερωτήματα. Το ότι τίθενται εδώ διαρκώς και δεν τολμάει κανένας να πει πως οι αγορές πριν από το 2008, αλλά κυρίως μετά το 2008, βρέθηκαν πάνω από τις κοινωνίες αρνείται την πραγματικότητα και την ιστορία.
Όταν κάποιος επιμένει να αντιλαμβάνεται τη ζωή αποκλειστικά με τα δικά του μέτρα και σταθμά λέμε πως ζει στον κόσμο του. Όταν όμως μια κοινωνία συνολικά αδυνατεί να αντιληφθεί το μέγεθος και το ειδικό της βάρος στο πλανητικό γίγνεσθαι έχει, σύμφωνα με τη σύγχρονη ιστορία, ένα μόνο δρόμο να ακολουθήσει. Η οδός της κουβανοποίησης ίσως είναι πραγματικά αντάξια της σύγχρονης ιστορίας των Ελλήνων.
• Τώρα που η Κούβα φεύγει από τα πλαίσια του απομονωτισμού που επέλεξε το ’60, μια μερίδα πολιτών στην Ελλάδα πιστεύει ότι μπορεί να μην εκπληρώσει η χώρα τις δανειακές της συμφωνίες.
Θα αντισταθεί αποτελεσματικά στις απαιτήσεις των αγορών και χωρίς την αντίστοιχη παραγωγική μηχανή θα καταφέρει να κρατήσει ζωντανούς ανθρώπους που έμαθαν να ζουν κυρίως σαν υπάλληλοι του κράτους.
Ευτυχώς οι επενδυτές, αντί να επηρεάζονται από αυτά, κινούνται μέσα στην εβδομάδα γνωρίζοντας πως έως το βράδυ της 29ης Δεκεμβρίου που τελειώνουν τα ψέματα, απομένουν μόνο δύο συνεδριάσεις. Μάλλον ανοδικές. Το γιατί το αναπτύξαμε πρόσφατα. Συμφέρει επαγγελματικά.
Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από Τα Νέα